فولادهای کربنی

فولادهای کربنی به طور گسترده در ساخت ابزار استفاده می شوند. فولادهای کربنی آن دسته از فولادهایی هستند که فقط حاوی آهن و کربن و مقادیر کمی از سایر عناصر آلیاژی است. فولادهای کربنی رایج ترین و کم هزینه ترین نوع فولادی هستند که برای ابزار استفاده می شود، سه نوع اصلی کربن فولادهای مورد استفاده برای ابزارسازی عبارتند از فولادهای کم کربن، متوسط ​​کربن و با کربن بالا. فولاد کم کربن حاوی کربن بین 0.05٪ و 0.3٪ است. فولاد کربن متوسط ​​حاوی کربن بین 0.3٪ و 0.7٪ است. و فولاد پر کربن حاوی کربن بین 0.7٪ تا 1.5٪ است. به عنوان کربن محتوای فولاد کربنی افزایش می یابد، استحکام، چقرمگی و سختی نیز افزایش می یابد فلز تحت عملیات حرارتی قرار می گیرد.

فولادهای کم کربن، فولادهای نرم و سختی هستند که به راحتی ماشینکاری و جوش داده می شوند. با توجه به آنها محتوای کربن کم، این فولادها را نمی توان سخت کرد مگر با سخت شدن موردی. فولادهای کم کربن برای کاربردهای زیر به خوبی مناسب هستند: بدنه ابزار، دستگیره، کفش قالب و موارد مشابه

در شرایطی که استحکام و مقاومت در برابر سایش مورد نیاز نیست. فولادهای کربنی متوسط ​​در مواردی که به استحکام و چقرمگی بیشتری نیاز است استفاده می شود. از آنجایی که فولادهای کربن متوسط ​​دارای محتوای کربن بالاتری هستند، می توان آنها را تحت عملیات حرارتی قرار داد تا قطعاتی مانند ناودانی ها، پین ها، محورها و مهره ها. فولادهای این گروه گرانتر و همچنین دشوارتر هستند ماشین و جوش نسبت به فولادهای کم کربن.

فولادهای پر کربن سخت می شوند نوع توانا از فولاد کربن است و اغلب برای قطعاتی که مقاومت در برابر سایش یک عامل مهم است. کاربردهای دیگر که در آن فولادهای کربن بالا وجود دارد مناسب شامل بوش های مته، مکان یاب و پدهای سایش است. از آنجایی که محتوای کربن اینها فولادها بسیار بالا هستند، قطعات ساخته شده از فولاد با کربن بالا معمولا ماشینکاری و جوشکاری دشوار است.