چگونه کار می کند؟

اولین مرحله از قالب گیری تزریقی، ایجاد خود قالب است. بیشتر قالب‌ها از فلز، معمولاً آلومینیوم یا فولاد ساخته می‌شوند و ماشین‌کاری دقیقی برای مطابقت با ویژگی‌های محصولی که قرار است تولید کنند، انجام می‌شود.

هنگامی که قالب توسط سازنده قالب ایجاد شد، مواد مربوط به قطعه به یک بشکه گرم شده وارد می شود و با استفاده از یک پیچ مارپیچ شکل مخلوط می شود. نوارهای حرارتی مواد داخل بشکه را ذوب می کنند و فلز مذاب یا مواد پلاستیکی مذاب سپس وارد حفره قالب می شود که در آنجا سرد و سخت می شود و با شکل قالب مطابقت دارد. زمان خنک‌سازی را می‌توان با استفاده از خطوط خنک‌کننده که آب یا روغن را از یک کنترل‌کننده دمای خارجی به گردش در می‌آورند، کاهش داد. ابزارهای قالب بر روی قالب های صفحه ای (یا "صفحات") نصب می شوند که پس از جامد شدن مواد باز می شوند تا پین های اجکتور بتوانند قطعه را از قالب خارج کنند.

مواد مجزا را می توان در یک قسمت در نوعی قالب تزریقی به نام قالب دو شات ترکیب کرد. از این تکنیک می توان برای افزودن لمس نرم به محصولات پلاستیکی، افزودن رنگ به یک قطعه یا تولید اقلام با ویژگی های عملکردی متفاوت استفاده کرد.

قالب ها را می توان از یک حفره یا چند حفره درست کرد. قالب‌های حفره‌ای چندگانه می‌توانند در هر حفره دارای قسمت‌های یکسان باشند یا می‌توانند برای ایجاد قطعاتی با هندسه‌های مختلف منحصربه‌فرد باشند. قالب های آلومینیومی برای تولید با حجم بالا یا قطعات با تحمل ابعادی باریک مناسب نیستند زیرا خواص مکانیکی پایینی دارند و می توانند در معرض سایش، تغییر شکل و آسیب ناشی از نیروهای تزریق و گیره باشند. در حالی که قالب‌های فولادی بادوام‌تر هستند، اما گران‌تر از قالب‌های آلومینیومی هستند.

فرآیند قالب گیری تزریقی نیاز به طراحی دقیق از جمله شکل و ویژگی های قطعه، مواد برای قطعه و قالب و خواص دستگاه قالب گیری دارد. در نتیجه، ملاحظات مختلفی وجود دارد که باید در هنگام قالب گیری تزریقی در نظر گرفته شوند.3